Welke uitgangspunten zijn er genomen om deze conclusie te trekken en welke effecten heeft productiviteitsstijging t.o.v. prijsverhoging.
Laten we een voorbeeld bedrijf voor ogen nemen. Een bedrijf met 37 medewerkers die een omzet genereren van € 4.800k.
Om iets zinnigs te zeggen over prijsverhoging of productiviteit moet je wel weten hoe productief je eigenlijk bent als organisatie. Het is dus nodig om te weten hoeveel uren een medewerker maakt (niet conform contract, maar werkelijke productieve uren). In dit voorbeeld is dit helder.
De productiviteit per medewerker is vastgesteld op 1.500 uur. Is dit veel of weinig? Daar kan je geen uitspraak over doen, voor dat je inzicht hebt in het aantal beschikbare uren per medewerker.
Gemiddeld wordt er 36 uur per week gewerkt, dus 1872 uur per FTE, 5 vakantieweken per jaar, 4% van de contractuur is men ziek, ca 75 uur per jaar. Dan hou je 1617 beschikbare uren over. 100% productief van de beschikbare uren is onmogelijk. Er is altijd sprake van leegloopuren, wachttijd, faaltijd etc.
Berekening 1:
We rekenen een integrale prijsverhoging door op alle onderdelen, met de aanname dat ook alles 5 % duurder wordt, omdat toeleveranciers ook hun prijzen moeten verhogen. Dan neemt het resultaat voor belasting € 5k toe t.o.v. basisberekening.
Berekening 2:
We rekenen met een productiviteitsstijging van 5%, dat is ca 100 uur per directe FTE, dus in totaal 3.000 uren die ingezet kunnen worden voor het primaire proces. De prijzen blijven gelijk, maar omzet neemt toe. De inkoop, lonen en bedrijfskosten nemen eveneens met 5% toe, omdat toeleveranciers ook hun prijzen verhogen, vanwege dezelfde prijsdruk. Het resultaat daalt dan naar € 17k.
Berekening 3:
We rekenen met een productiviteitsstijging van 5%, dat is ca 100u per directe FTE, dus in totaal 3.000 uren die ingezet kunnen worden voor het primaire proces. De inkoop blijft op hetzelfde niveau als de basis, omdat zij ook de prijzen niet verder verhogen. De lonen stijgen ook met 5%. Het resultaat neemt dan toe met € 45k.
Conclusies
Eerste conclusie: Op het moment dat alle partijen z’n prijzen verhoogt en de lonen groeien ook mee, dan heeft dat een beperkt positief effect op het resultaat, dus de stelling in het artikel dat prijsverhogingen in de zak van de DGA of aandeelhouder terecht komen durf ik te betwisten.
Tweede conclusie: Op het moment dat je de productiviteit of efficiency weet te verhogen, maar je krijgt wel te maken met hogere inkoop, loon en bedrijfskosten, dan heb je als bedrijf een serieuze uitdaging om je bedrijf boven water te houden, de winst komt uit op € 17k. Kortom je zal als bedrijf aan de verkoopprijzen moeten sleutelen om het resultaat voor belasting op peil te houden.
Derde conclusie: Op het moment dat je als bedrijf de productiviteit weet te verhogen, maar de inkoop op hetzelfde niveau te houden, ofwel een gelijke brutomarge, daarnaast 5% hogere loonsom en bedrijfskosten dan zal de winstgevendheid toenemen met € 45k.
De hamvraag is, is het mogelijk om een productiviteitsstijging te realiseren van 100u per FTE per jaar? Is dat reëel?